ภาษา
-
กำบ่เก่า สังขารมนุษย์
-กำบ่เก่า สังขารมนุษย์- สิบปี๋ อาบน้ำบ่หนาว ซาวปี๋ แอ่วสาวบ่ก่าย สามสิบปี๋ บ่หน่ายสงสาร สี่สิบปี๋ เยียะก๋ารเหมือนฟ้าผ่า ห้าสิบปี๋ สาวน้อยด่าบ่เจ็บ หกสิบปี๋ ไอเหมือนฟานโขก เจ็ดสิบปี๋ มะโหกเต็มตั๋ว แปดสิบปี๋ ใคร่หัวเหมือนไห้ เก้าสิบปี๋ ไข้ก็ต๋ายบ่ไข้ก็ต๋าย ความหมาย -
คำศัพท์ภาษาเหนือ กำเมืองล้านนา
ฉัน = เปิ้น (สุภาพ) , ฮา(ไม่ค่อยสุภาพส่วนใหญ่ใชักับเพื่อนผู้ชาย) เธอ = ตั๋ว(สุภาพ) , คิง(ไม่ค่อยสุภาพส่วนใหญ่ใชักับเพื่อนผู้ชาย) เขา(สรรพนามบุรุษที่ 3) = เปิ้น ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา = อุ้ย (เช่น แม่อุ้ย ป้ออุ้ย) ผู้ชาย = ... -
มดง่าม มันมักหมู ศัตถู มักเป๋นโต้ษ คนขี้โขด จ้างเสียของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน
มดง่าม มันมักหมู ศัตถู มักเป๋นโต้ษ คนขี้โขด จ้างเสียของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน คนบ่โล่งบ่เลื่อน เปิ้นจังสลิด คนมีความผิด แป๋งหน้าโศรกเศร้า คนขี้เหล้า จ้างมักจิ๊นปล๋าอาหาร แม่มาน มักหุมมักส้ม คนเฒ่าขี้จ่ม ลูกหลานจัง คนขี้จิ๊ขี้จำ บ่มีบริวานเปื้อนป๊อง คนมักนุ่งมักหย้อง บ่มีเงิน ต้านบ่ะเจิญ บ่ดีไปร่วมแหล่ -
คนขี้คร้าน บ่มีของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน
คนขี้คร้าน บ่มีของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน คนบ่โล่งบ่ะเลื่อน ไปตางใดเปิ้นก็จังสลิด -
คนเฮาใหญ่แล้ว บ่ถ้าไผสอน จิ้งหีดแมงจอน ไผสอนมันเต้น
คนเฮาใหญ่แล้ว บ่ถ้าไผสอน จิ้งหีดแมงจอน ไผสอนมันเต้น -
-
-
