วัดกู่เต้า ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมืองเชียงใหม่ 60 ถนนกู่เต้า ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ 50200 สร้างเมื่อปี พ.ศ. 1993

สร้างขึ้นมาเมื่อปี พ.ศ. ๑๙๙๓ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ.๑๙๙๕ ปรากฏในพงศวดารโยนกในรัชกาลของพระเจ้ายอดเชียงราย ระหว่าง พ.ศ.๒๐๓๐-๒๐๓๘ ว่าในแผ่นดินพระเจ้าเชียงใหม่มีพระราชบุตร พระยาเมืองใต้องค์หนึ่งชื่อ สุรินะวงศ์ บวชเป็นพระภิกษุขึ้นมาอยู่วัดเวฬุวนารามวิหารกู่เต้า หัวเวียงเชียงใหม่ ต่อมาในพ.ศ. ๒๑๒๒พระเจ้ากรุงหงสาวดี ทรงแต่งตั้งให้พระเจ้าเม็งซานรธามังคุยผู้ครองเมืองสารวดีมาครองเมืองเชียงใหม่ถึง พ.ศ. ๒๑๒๔ พระเจ้าหงสาวดีบุเรงนองสวรรคต พระมหาอุปราช นันทบุเรงราชบุตรได้ครองราชย์แทน เกิดความระส่ำระส่ายขึ้นในอาณาจักรพม่า พวกเจ้าประเทศราชเริ่มแข็งข้อขึ้น ต่อมาอีกสามปี สมเด็จพระมหาธรรมราชาแห่งกรุงศรีอยุธยาก็สลัดแอกพม่าออกบ้าง การรบพุ่งระหว่างไทยกับพม่า ซึ่งสงบกว่า ๑๕ ปีก็อุบัติขึ้น พระมหาราชเชียงใหม่ พระเจ้าเม็งซานรธามังคุย(สมเด็จกรมราชานุภาพ ทรงเรียก นรธาบังช่อ ) ถูกกษัตริย์พม่าผู้เป็นเชษฐาต่างพระชนนีบังคับให้ยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุธยา แต่ถูกพระนเรศวรตีแตดพ่ายทุกครั้ง เป็นเหตุให้เกิดความแตกร้าวขึ้นระหว่าง พระเจ้ากรุงหงสาวดีกับเจ้าเมืองเชียงใหม่ จนกระทั่งใน พ.ศ. ๒๑๓๙ พระเจ้าเม็งซานรธามังคุย ยอมสวามิภักดิ์ต่อสมเด็จพระเจ้านเรศวรมหาราชเป็นการตัดญาติกับพระเจ้านันทบุเรงและไม่อาจกลับคืนปิตุภูมิได้ พงศาวดารโยนกกล่าวว่า พระเจ้าเม็งซานรธามังคุย พิราลัย เมื่อจุลศักราช ๙๖๙ (พ.ศ. ๒๑๕๐) ผู้ที่ได้ปกครองดินแดนล้านนาต่อจาก พระเจ้าเม็งซานรธามังคุยคือ มังซวยเทา ผู้เป็นราชอนุชา พระมหาราชมังซวยเทาทรงจัดถวายพระเพลิงพระศพพระเชษฐาธิราชแล้งทรงโปรดให้สร้างพระธาตุเจดีย์ขึ้นมาภายหลัง เพื่อเป็นที่บรรจุพระอังคาร (อัฐิ) สำหรับพระธาตุเจดีย์กู่เต้านั้นตามรูปร่างขององค์พระเจดีย์มีลักษณะที่แปลกที่สุด ไม่มีพระธาตุเจดีย์องค์ใดที่ไหนเหมือน เท่าที่เคยพบเห็นคือเป็นรูปบาตรพระเจ้า ๕ องค์ซ้อนกันแทน พระพุทธเจ้า ๕ องคื คือ พระกะกุสันโท พระโกนาคะมะโน พระกัสสะโป พระโคตะมะ พระอริยะเมตไตยโย เป็นชั้นซ้อนกัน ๕ ชั้น มีซุ้มโดยรอบ ๔ ทิศ รวมเป็น ๒๐ ซุ้ม และเป็นที่บรรจุพระพุทธรูปรวม ๒๐ องค์ จะหาพระธาตุเจดีย์องค์ใดมีลักษณะเหมือนพระธาตุกู่เต้านี้ไม่มีและยังคงสภาพเดิมที่สมบูรณ์ คำว่า กู่เต้า เป็นภาษาเหนือ กู่ แปลว่า อนุสาวรีย์ หรือที่บรรจุอัฐิ เต้า แปลว่า แตงโม (หมากเต้า) มีความหมายว่า อนุสาวรีย์ที่มีรูปทรงเหมือนแตงโม และอีกความหมายหนึ่งคือ อนุสาวรีย์ที่บรรจุขี้เถ้า (ขี้เต้า) เลยนิยมเรียกกันว่า วัดกู่เต้า และเนื่องจากวัดนี้อยู่ในดงป่าไผ่ จึงได้ชื่อว่า วัดกู่เต้า เวฬุวนาราม

ลำดับเจ้าอาวาส:
1.ท่านครูบาสุริยะ พ.ศ. –
2.ท่านครูบาเนริญจา พ.ศ. 2420-2455
3.พระคำปัน พ.ศ. 2455-2458
4.พระบุญตัน พ.ศ. 2458-2465
5.พระพรหมเสน พรหมเสโณ พ.ศ. 2465-2473
6.พระปัญญา ปญญาวโร พ.ศ. 2473-2475
7.พระคำหลู่ คมภีโร พ.ศ. 2475-2478
8.ครูบาคำอ้าย พ.ศ. 2478-2483
9.พระบุญมา พ.ศ. 2483-2485
10.ครูบาเสาร์ พ.ศ. 2485-2489
11.พระป๊อก พ.ศ. 2489-2493 1
2.พระบุญปั๋น ปญโญ พ.ศ. 2493-2496 1
3.พระครูมหาวิกรม พ.ศ. 2496-2507 1
4.พระบุญซอน ตนติปาโล พ.ศ. 2507-2508 1
5.พระมหาศิริพงษ์ ติกขปญโญ(พระมหาศรีหมื่น) พ.ศ. 2508-2513 1
6.พระสองเมือง ธีรวิทโย (ธีรวิทย์) พ.ศ. 2513-2514 1
7.พระครูประภัศร์ธรรมรังษี(ท่านครูบาจันทรังษี) พ.ศ. 2514-ปัจจุบัน

งานสถาปัตยกรรม
1 พระอุโบสถ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ.1995
2 พระสถูป/พระเจดีย์ (พระธาตุ) สร้างมาเมื่อ พ.ศ. 2150 โดย พระเจ้ามังซวยเทาผู้เป็นพระอนุชาของพระเจ้าเม็งซานรธามังคุยเป็นผู้สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่บรรจุพระสารีริกธาตุแล้วยังทรงบรรจุพระอังคารของพระเชษฐาด้วย พระเจดีย์จะมีลักษณะที่แปลกที่สุดไม่มีเจดีย์องค์ใดเหมือนเท่าที่เคยพบคือเป็นรูปบาตรพระเจ้า 5พระองค์ซ้อนกันแทนพระพุทธเจ้า 5 พระองค์คือ พระกะกุสันโท พระโกนาคะมะโน พระกัสสะโป พระโคตะโมและพระอริยะเมตไตยโย เป็นชั้นซ้อนกัน 5 ชั้นมีซุ้มโดยรอบ 4ทิศ รวมเป็น 20ซุ้มและเป็นที่บรรจุพระพุทธรูปรวม 20 องค์ บ้างเข้าใจว่าเป็นเจดีย์ทรงศิลปะพม่าแต่ในพม่าไม่มีพระธาตุเจดีย์ที่มีรูปลักษณะเหมือนพระธาตุกู่เต้านี้เลย
3 กุฏิสงฆ์จันทรังษีอนุสรณ์ ก่อสร้างด้วยอิฐถือปูน 2 ชั้น ชั้นบนเป็นไม้สักทั้งหลังเป็นสถาปัตยกรรมทรงไทยล้านนาเป็นที่ประดิษฐานพระเจ้าระแข่งและเป็นที่พำนักของพระสงฆ์สามเณร
4 พระเจดีย์หินผอบ พระเจดีย์หินผอบทรงลังกาโบราณ ย้ายมาจากเจดีย์เก่าทางทิศตะวันตกของวัดเมื่อ พ.ศ.2500
5 พระธาตุน้อย พระธาตุน้อย ตั้งอยู่หลังพระอุโบสถ สร้างเมื่อ พ.ศ. 2536 สร้างตามสถาปัตยกรรมล้านนาผสมพม่า เป็นที่บรรจุพระธาตุและพระพุทธรูปจำนวน 188 องค์

งานศิลปกรรม
1 พระประธาน พระเจ้าระแข่ง พระประธานในวัด
2 พระเจ้าองค์ดำ พระพุทธรูปโบราณประจำวัดซึ่งอาราธนามาจากวัดร้างทางทิศตะวันออกของวัดเมื่อ พ.ศ. 2440
3 กลองหลวง กลองหลวง เป็นเครื่องดนตรีแห่ในงานมงคลของล้านนาสร้างเมื่อ พ.ศ.2417
4 กลองปู๋จ๋า กลองปู๋จ๋า เป็นเครื่องแห่บูชาและในงานมงคลต่าง ๆ สร้างเมื่อ พ.ศ. 2520
5 ต้นโชคหลวง ปลูกโดยพระเจ้ากาวิละเมื่อครั้งชนะจากการรบ ปลูกเมื่อ พ.ศ.2317เป็นไม้มงคลของเมืองเหนือใช้กราบไหว้บูชาเพื่อจะได้เป็นมงคลแก่ตัวเอง
6 ต้นตาล ต้นตาล ปลูกโดยพระเจ้าอินทวิชยานนท์เมื่อคราวมาบูรณปฏิสังขรณ์ พ.ศ. 2417เป็นต้นตาลที่สูงที่สุดแห่งหนึ่งในเชียงใหม่