คนขี้คร้าน บ่มีของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน
คนขี้คร้าน บ่มีของ คนจ๋องหอง บ่มีเปื้อน คนบ่โล่งบ่ะเลื่อน ไปตางใดเปิ้นก็จังสลิด
คนที่มีนิสัยเกียจคร้านมักจะไม่มีสมบัติข้าวของ คนที่หยิ่งยะโสโอหังก็ไม่มีใครอยากจะอยากจะคบหาสมาคม คนที่ทำตัวไม่สนิทสนมกับเพื่อนบ้าน รังแต่จะมีคนเกลียดขี้หน้า
ชื่อเรื่อง : คำคมแห่งล้านนา (กำบ่ะเก่า)
ผู้แต่ง : เอื้องผึ้ง ระมิงค์พันธ์
ปีที่พิมพ์ : 2529
สถานที่พิมพ์ : เชียงใหม่
สำนักพิมพ์ : ปาตองธุรกิจโฆษณา
หนังสือคำคมแห่งล้านาเรียบเรียงโดย คุณเอื้องผึ้ง ระมิงค์พันธ์ เป็นหนังสือเกี่ยวกับภาษาเมือง และแปลจากภาษาคำเมืองเป็นคำไทยเพื่อให้ผู้ที่ไม่เข้าใจคำเมืองได้รู้เรื่อง ซึ่งคุณอำนวย กลำฟัด. ได้รวบรวมคำเมืองเอาไว้มานานกว่ายี่สิบปี ผู้เรียบเรียงพยายามให้เกิดความสมบูรณ์มากที่สุด ภาษาคำเมืองบางคำใกล้จะเป็นภาษาที่ตาย ดังนั้นผู้แต่งหนังสือเกี่ยวกับคำเมืองหวังว่าอนาคตเด็กรุ่นใหม่จะเรียนรู้ และอนุรักษ์คำเมืองรวมถึงการสืบทอดวัฒนธรรมของการพูดเมืองสืบต่อกันไป
